Czy warto samodzielnie czyścić dywan?

ze panuje ciepła pogoda można dokładnie przewietrzyć cały dom i umyć wszystkie okna oraz domowe żaluzje. W czasie wakacyjnego urlopu można także wynieść z domu wszystkie dywany i dywaniki, porządnie je wyprać i wysuszyć, a w międz

Czy warto samodzielnie czyścić dywan? pranie tapicerki wrocław

Letnie porządki

Okres wakacyjny sprzyja robieniu różnych porządków zarówno w domu, jak i w pomieszczeniach gospodarczych znajdujących się w pobliżu domu. Dzięki temu, że na dworze panuje ciepła pogoda można dokładnie przewietrzyć cały dom i umyć wszystkie okna oraz domowe żaluzje. W czasie wakacyjnego urlopu można także wynieść z domu wszystkie dywany i dywaniki, porządnie je wyprać i wysuszyć, a w międzyczasie odkurzyć wszystkie podłogi i dokładnie je wymyć. Sprzątnięcia mogą wymagać również różne zakamarki znajdujące się za domowymi szafami, które przez cały rok nie były przestawiane. Na koniec będzie można zetrzeć kurze ze wszystkich domowych szaf i szafek oraz przenieść się z porządkami do kuchni i łazienki.


Ścieranie kurzy w kuchni

Porządki w kuchni robione są zwykle systematycznie, przynajmniej raz w tygodniu. Jednak co jakiś czas robione są także w kuchni generalne porządki. Wówczas dokładniej niż zwykle czyszczone są kuchenne urządzenia, które na co dzień są bardzo często używane i brudzone. Podczas robienia generalnych porządków czyszczone są także płytki, nie tylko podłogowe, ale też te znajdujące się na ścianach. Szczególnie narażone na różne zabrudzenia są płytki umieszczone za kuchenką gazową czy nad stołem, na którym zwykle przygotowywane jest mięso do obróbki termicznej, dlatego takie płytki muszą być co jakiś czas czyszczone specjalnymi środkami. Ważne jest również to, aby w kuchni nie osadzał się żaden kurz, wobec tego jest on dokładnie ścierany przy użyciu różnych preparatów.


Dywan perski - historia

Perskie dywany z włosiem zachowane do dnia dzisiejszego pochodzą z okresu po XVI wieku3, jednak sztuka tkania dywanów w Persji jest znacznie starsza4. Perskie dywany sprzed XVI wieku opisywane były w literaturze i dokumentach historycznych4.

Ksenofont wspomina luksusowe dywany wytwarzane przez Medów4. Zachowane przekazy z podbojów Aleksandra Macedońskiego wspominają, że władca miał znaleźć dywan w grobowcu Cyrusa II Wielkiego4.

Cesarz wschodniorzymski Herakliusz, panujący w latach 610?641, miał zabrać dywan pokaźnych rozmiarów z pałacu Sasanidów po zajęciu Dastjerdu w 628 roku5. Bogato zdobiony dywan z Baharestanu padł łupem Arabów po zdobyciu Ktezyfonu w 637 roku5. O sztuce tkania dywanów w Persji i zręczności tamtejszych rzemieślników pisał chiński podróżnik Xuanzang5. W okresie panowania Umajjadów (661?750) i Abbasydów (750?1258) dywany perskie zdobiły pałace władców Wielkiego Kalifatu Islamskiego5. W okresie panowania Seldżukidów sztuka tkania dywanów rozwinęła się dalej wraz z szerszym zastosowaniem przez tkaczki węzłów typu giordi (tureckich)5. Rzemiosło rozwijało się również pod panowaniem Timurydów (1370?1526) po wprowadzaniu subsydiowania produkcji.

Rozkwit sztuki tkania dywanów przypada jednak na okres panowania Safawidów (1501?1736)6, kiedy dwór królewski zaangażował się w równoczesne wsparcie handlu, rzemiosła i sztuki5. Powstały warsztaty produkujące dywany wyłącznie na zamówienia królewskie. Z nomadycznego rzemiosła zaczął powstawać przemysł, a dywany eksportowano do Indii, Indii Wschodnich, Imperium osmańskiego i do wielu państw Europy3. Szachowie Tahmasp I i Abbas I Wielki obdarowywali dywanami zagranicznych władców i dygnitarzy5. Z tego okresu znanych jest około 1500 dywanów lub ich fragmentów7.

Przemysł dywanowy, jak i cała gospodarka, ucierpiał w okresie 50-letniej walki o władzę pomiędzy Kadżarami i Zandami3. Jego ponowny rozkwit przypada na okres panowania Kadżarów (1794?1925), kiedy władcy zajęli się aktywną promocją dywanów w Europie8. Szach Naser ad-Din Szah Kadżar (1848?1896) prezentował dywany brytyjskiej królowej Wiktorii i na wystawie światowej w Wiedniu w 1873 roku8. W XIX wieku coraz więcej zagranicznych inwestorów angażowało się w masową produkcję dywanów w Iranie, budując manufaktury w Meszhedzie, Tebrizie, Kermanie i Soltanabadzie8. By zapewnić żywe kolory, preferowane przez odbiorców europejskich, zaczęto w produkcji dywanów stosować syntetyczne barwniki anilinowe, co pogorszyło jakość i trwałość wyrobów8. Proces ten został przyhamowany przez Rezę Pahlawiego, za którego panowania rząd wspierał rozwój tradycyjnego wytwórstwa8. Wraz z umacnianiem się zagranicznej klasy średniej i rosnącym popytem na perskie dywany, władze Iranu wsparły eksport wprowadzając przyjazne regulacje8.

Po rewolucji w 1979 roku irański przemysł dywanowy zaczął upadać, zarówno wskutek prowadzonych wojen, jak i trzynastoletniego embarga nałożonego przez Stany Zjednoczone. Udział Iranu w zachodnim rynku dywanowym spadł z 40% w 1980 roku do 16% w 1985 roku, a miejsce producentów irańskich zajęli chińscy9. Dawnej pozycji na rynku nie udało się odzyskać nawet po zdjęciu embarga, ponieważ wyroby chińskie są bardziej konkurencyjne cenowo.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dywan_perski#Historia